Terminologii, teorii streetowej nie znam. ;) i daleko mi do katalogowania, wiec tym bardziej ciężko określić styl, ale widze, że kolega @marhaba mnie wyręczył ;) Dzięki :D
Jaki styl by nie był, podstawa to treść, zawartość, przesłanie, etc...
Dla mnie, dobry street to chwila, rzut oka, ułamek sekundy, złapany w dobrej kompozycji i momencie.
Do tego trzeba mieć cholernie wyrobione oko, znaleźć się tam gdzie jest materiał i wykroić z tego dobry kadr.
W przypadku tej konkretnej odsłony, odczuwam satysfakcje, że mogę bezkarnie przyjrzeć się sytuacji i przeanalizować każdy detal tej nobliwej Pani, co trudne jest w realu, bo przecież głupio i nie wypada tak na ulicy kogoś lustrować. ;)
2015-05-23 16:29:35
chojer
Portret typu candid, portret środowiskowy, człowiek w miejscu publicznym... Kategorie nie są mi potrzebne. Dla mnie street jest wyławianiem ciekawych elementów z otaczającej nas rzeczywistości w ujęciu reporterskim. Czy to klasyczny decydujący moment, czy zabawa formą, gra cieni, ciekawa persona w pozowanym lub niepozowanym ujęciu... Nie pytałem o szufladkowanie tej fotografii a o konkretny styl, bo o tym wspomniałaś w swym komentarzu ("mój ulubiony styl streeta"):)
kłaniam się nisko ... świetna fotografia (street)! :)
PS. Ja wiem jaki to styl streeta, ale nie powiem .... bo musiałbym zdradzić ksywę Autora ;)
2015-05-23 16:47:44
chojer
Ilu fotografów ulicznych zasługuje na miano osób, które wypracowały swój styl? A ilu z nich jest właściwymi twórcami danego stylu (Gilden), a ilu naśladowcami (Matarazzo, Kirk)? Co to w ogóle jest styl? Sposób realizacji zdjęcia (lampa lub jej brak, poruszenie korpusem/lampą w trakcie wyzwalania migawki lub jego brak zastosowana ogniskowa, zabawy z czasem naświetlania)? A może praca nad zdjęciem w postprodukcji? A może sposób zachowania fotografa ulicznego w trakcie fotografowania wynikające chociażby z jego osobowości (mniej lub bardziej inwazyjne podejście do fotografowanych osób)? Styl kojarzy mi się z pewnym szufladkowaniem. A ja nie potrzebuję szufladkowania. Nie chcę, żeby ktokolwiek o mnie mówił "O, to ten od lampy i smolistych czerni", tudzież "Ojejku, to ten od portretów ulicznych strzelanych ogniskową 24 mm". Kiedyś chciałem mieć swój styl. To takie zajebiste - mieć swój styl. Dziś chcę robić takie zdjęcia, na jakie w danej chwili mam ochotę. I nie chcę ograniczać się do danej tematyki, sposobu fotografowania, czy postprodukcji. Z takim podejściem pewnie nigdy nie wyrobię własnego stylu, ale dobrze mi z tym, i to niesamowicie.
Zgadzam, bo jest jak mówisz ... styl wiąże się z ograniczeniem, szufladką, czasem (często) z uwstecznianiem się ... jeśli koniecznie chce się go trzymać.
Podzielam pogląd, bo myślę podobnie ...
Nie myślę o stylu w fotografowaniu, w tematach, w obróbce ...
Podchodzę do tematu, ujęcia, miejsca, czasu adekwatnie do .... tematu, ujęcia, czasu ...
Nie trzeba za wszelką cenę szukać stylu, a jeśli nawet, to na pewno nie za wszelką cenę się go trzymać ..
I dlatego właśnie się zgadzam.
A dlaczego się nie zgadzam?
Bo styl jest również tym czymś, co nie my, autorzy określamy, nawet nie zawsze panujemy nad nim, nie jesteśmy świadomi czy świadomie za nim nie podążamy ...
Styl jest często tym, co znajdują w naszej fotografii inni ... a znajdują często to czego my niekoniecznie widzimy, czasem to czego nawet nie chcemy widzieć!
Styl to tez rozpoznawalność .. . niezależnie gdzie zrobisz zdjęcie, jakim aparatem.obiektywem, czy podasz w kolorze czy BW, czy zrobisz portret czy uliczną scenę ... (do fotografii street się ograniczając) ... to jednak ktoś powie, no popatrz to znowu ten .. Autor, rozpoznaje rękę Autora, rozpoznaje jego sposób myślenia, sposób narracji ...
Czasem od tego nie ma ucieczki ...
A czasem ta próba ucieczki jest taką sama droga donikąd jak próba tego stylu poszukiwania za wszelką cenę czy tez się jego trzymania ...
A nawiązując do mojego poprzedniego wpisu ... powstał raczej na potrzeby powyższej dyskusji niż z podkreślenia, że oto dostrzegam styl fotografii i chcę oto to ogłosić światu ...
Choć nie przeczę ... widzę, czuję tutaj Twój styl, Twoje podejście, Twoją wrażliwość .. jak mi się zdaje :)
Pozdrawiam!
2015-05-24 11:13:39
chojer
Słusznie zauważyłeś, że posiadanie własnego stylu, gdy za wszelką cenę chce się go trzymać, jest złe. Widzisz, zadałem pytanie, czym jest styl, bo sam nie jestem w stanie dojść do tego, czym właściwie on jest. Styl kojarzy mi się pozytywnie (rozpoznawalność) i negatywnie (ograniczenia w kwestiach treści i formy). Widzisz, kiedyś, gdy myślałem o stylu, miałem na myśli krótkie frazy typu "smoliste czernie", "mocne kontrasty", "portret na krótkich ogniskowych", "street z lampą" itd. Jednak wczoraj, gdy przeglądałem prace Tomaszewskiego, doszedłem do wniosku, że styl to coś więcej. W jego pracach, niezależnie od ich tematyki i formy widać wspólny pierwiastek - wieloplanowość i zamykanie przedstawianej sceny w naturalnych "ramkach". Coś, czego póki co nie widziałem nigdzie indziej.
Podsumowując - nie chcę wypracowywać stylu bazującego na wąskiej specjalizacji (jak Gilden), ale jednocześnie chciałbym, aby o moich pracach już na pierwszy rzut oka można było powiedzieć, że są moje. Myślę, przy takim rozumieniu stylu każdy fotograf o tym marzy. Ale do tego potrzeba lat pracy oraz przychylności innych czynników, na które nie mamy wpływu (ot, choćby popularność, która niezawsze jest współmierna do poziomu prac danego fotografa). Ale to już osobny temat. Dzięki za rozmowę.
Trochę się pieścisz Autor. Taki trochę nieuzasadniony nonkonformizm. A cóż jest zdrożnego w posiadaniu wypracowanego "stylu"? Dla mnie styl i kategoria w jakiej fotografujemy to dwie odrębne sprawy. Dla mnie szufladkowanie bardziej dotyczy kategorii niż stylu.
Stylowi bliżej do rozpoznawalności. A nie na tym nam zależy?
Różnorodność w stylu, ucieczka od powtarzalności tak. Ale ucieczka od stylu - nie.
Byłem za.
2015-05-24 11:16:56
chojer
Widzisz Andrzeju, ten nonkonformizm wziął się z nieumiejętności odpowiedzenia na pytanie, czym jest styl. Stąd moje pytania. Po części sam sobie na nie odpowiedziałem (fajnie jest być takim samowystarczalnym człowieczkiem). Choć po części udało mi się na nie odpowiedzieć, dzięki Twojemu komentarzowi. Absolutnie nie chcę uciekać od stylu. Absolutnie chcę uciekać od szufladkowania i ograniczania się w formie i treści. Reszta w odpowiedzi na komentarz Andrzeja.
@Autor - Nie pytałem o szufladkowanie tej fotografii a o konkretny styl, bo o tym wspomniałaś w swym komentarzu ("mój ulubiony styl streeta"):)
No fakt, napisałam "ulubiony styl", a nie wyjaśniłam jaki.
No wiec doprecyzuje, ze chodzi o taki, który mnie osobiście wciąga, karze pomyśleć, czasem rozbawi, podany czysto i z klasą. :D
2015-05-24 11:18:07
chojer
Bardzo szeroki to opis owego stylu:) Ale cieszę się, że trafiłem w Twój gust:)
Moj ulubiony styl streeta :D
Dorodne treściowo, za publikacją.
Jaki styl by nie był, podstawa to treść, zawartość, przesłanie, etc...
Dla mnie, dobry street to chwila, rzut oka, ułamek sekundy, złapany w dobrej kompozycji i momencie.
Do tego trzeba mieć cholernie wyrobione oko, znaleźć się tam gdzie jest materiał i wykroić z tego dobry kadr.
W przypadku tej konkretnej odsłony, odczuwam satysfakcje, że mogę bezkarnie przyjrzeć się sytuacji i przeanalizować każdy detal tej nobliwej Pani, co trudne jest w realu, bo przecież głupio i nie wypada tak na ulicy kogoś lustrować. ;)
PS. Ja wiem jaki to styl streeta, ale nie powiem .... bo musiałbym zdradzić ksywę Autora ;)
Zgadzam, bo jest jak mówisz ... styl wiąże się z ograniczeniem, szufladką, czasem (często) z uwstecznianiem się ... jeśli koniecznie chce się go trzymać.
Podzielam pogląd, bo myślę podobnie ...
Nie myślę o stylu w fotografowaniu, w tematach, w obróbce ...
Podchodzę do tematu, ujęcia, miejsca, czasu adekwatnie do .... tematu, ujęcia, czasu ...
Nie trzeba za wszelką cenę szukać stylu, a jeśli nawet, to na pewno nie za wszelką cenę się go trzymać ..
I dlatego właśnie się zgadzam.
A dlaczego się nie zgadzam?
Bo styl jest również tym czymś, co nie my, autorzy określamy, nawet nie zawsze panujemy nad nim, nie jesteśmy świadomi czy świadomie za nim nie podążamy ...
Styl jest często tym, co znajdują w naszej fotografii inni ... a znajdują często to czego my niekoniecznie widzimy, czasem to czego nawet nie chcemy widzieć!
Styl to tez rozpoznawalność .. . niezależnie gdzie zrobisz zdjęcie, jakim aparatem.obiektywem, czy podasz w kolorze czy BW, czy zrobisz portret czy uliczną scenę ... (do fotografii street się ograniczając) ... to jednak ktoś powie, no popatrz to znowu ten .. Autor, rozpoznaje rękę Autora, rozpoznaje jego sposób myślenia, sposób narracji ...
Czasem od tego nie ma ucieczki ...
A czasem ta próba ucieczki jest taką sama droga donikąd jak próba tego stylu poszukiwania za wszelką cenę czy tez się jego trzymania ...
A nawiązując do mojego poprzedniego wpisu ... powstał raczej na potrzeby powyższej dyskusji niż z podkreślenia, że oto dostrzegam styl fotografii i chcę oto to ogłosić światu ...
Choć nie przeczę ... widzę, czuję tutaj Twój styl, Twoje podejście, Twoją wrażliwość .. jak mi się zdaje :)
Pozdrawiam!
Podsumowując - nie chcę wypracowywać stylu bazującego na wąskiej specjalizacji (jak Gilden), ale jednocześnie chciałbym, aby o moich pracach już na pierwszy rzut oka można było powiedzieć, że są moje. Myślę, przy takim rozumieniu stylu każdy fotograf o tym marzy. Ale do tego potrzeba lat pracy oraz przychylności innych czynników, na które nie mamy wpływu (ot, choćby popularność, która niezawsze jest współmierna do poziomu prac danego fotografa). Ale to już osobny temat. Dzięki za rozmowę.
Pozdro!
Stylowi bliżej do rozpoznawalności. A nie na tym nam zależy?
Różnorodność w stylu, ucieczka od powtarzalności tak. Ale ucieczka od stylu - nie.
Byłem za.
Pozdro!
No fakt, napisałam "ulubiony styl", a nie wyjaśniłam jaki.
No wiec doprecyzuje, ze chodzi o taki, który mnie osobiście wciąga, karze pomyśleć, czasem rozbawi, podany czysto i z klasą. :D
Pozdro!